هدیه آسمانی من آیلار

 امروز به یاد کودکی تو که هنوز زیاد ازش نگذشته مطالب وبلاگت رو میخوندم که این تاریخ رو دیدم !!! در حسرت مدرسه رفتنت بودم ! و امروز تو کلاس اولی با افتخار منی. آیلار نازنینم و از اینکه امروز رو میبینم خیلی خوشحالم (( امروز 28/10/92 هست و آیلار خانم نه ماهه شده .خوشمزه تر و شیرین تر از قبل شده مخصوصا"  با اون موهای مشکی و بلندش که هر نی نیی نداره .بعضیا میگن موهاشو کوتاه کنم تا پر پشت بشه ولی من تحقیق کردم هیچ ربطر نداره . پس : موهای آیلار خانم بلند میمونه !!! کارهایی که توی نه ماهگیت یاد گرفتی : 1- از تکیه گاه میگیری و بلند میشی و چند تا قدم تاتی میکنی ...

تابستون 98 بود خونه ی آقا جون . و اولین دندونت افتاد و شب پری دندونی برات چیزی رو که آرزو کردی آورد ! یادته عشقم ؟ یادته چقدر خوشحال شدی ؟ هم برای خودت و هم برای آبجی . از هر کدوم دو تا آورده بود که آبجی هم ناراحت نشه  و حتما وقتی اولین دندون آبجی بیفته هم هرچی آورد دو تایی میاره حواسش به تو هم هست . یادت میاد ؟ چه دنیای شیرین و قشنگی بود ؟ الان هم که 7 سالت شده هست ، ولی وقتی بزرگ شده باشی و این مطالب رو بخونی شاید برات خنده دار باشه که چه چیز کوچولویی آرزوی 6 سالگیت بوده ! ولی باید بدونی هر چیزی توی یه مقطعی از سن برای آدم خیلی مهمه و برای اون لحظه ارزشمنده . حتی اگه آبنبات های مختلفی باشه که پری دندونی برات آورده . امیدو...

سرعت برق و باد رو که میگن ، میشه تو بعضی چیزها بیشتر لمس کرد ! تو بعضی اتفاقها . تو روز تولد بچه هات ! تو روز تولد 7 سالگی دختر بزرگت . بزرگ! چه کلمه ی دور و البته نزدیکی بعضی روزها فراموش میکنم که تو هنوز 6 ساله محسوب میشی و تازه امروز قراره 7 ساله بشی و واقعا چقدر کوچولویی . کاش بیشتر قدر آیلار کوچولو رو بدونم و بتونم روزهای شادی برات بسازم چون مطمئنا دوران نوجوانی بین مادر و دخترها فاصله میندازه و این یه اتفاق انکار ناپذیره . پرنسس کلاس اولی من کاشش تا وقتی فرصت دارم بتونم باهات صمیمی تر باشم ، بیشتر کنارت باشم و باهم بازی کنیم و بخندیم و دنیامون رو شاد...